Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
równoważny — «mający równą wartość, równe znaczenie, pozostający w równowadze z czymś» Równoważna suma. Twierdzenie równoważne z innym twierdzeniem. Jakość towaru równoważna w stosunku do ceny … Słownik języka polskiego
ekwiwalentny — «równoważny» Ekwiwalentny wkład. Ekwiwalentna wartość, zapłata … Słownik języka polskiego
anamorfoza — ż IV, CMs. anamorfozazie; lm D. anamorfozaoz ∆ fiz. Anamorfoza optyczna «liniowe zwężenie lub rozszerzenie obrazu w jednym kierunku, stosowane w technice filmu panoramicznego» ∆ mat. Anamorfoza nomograficzna «takie odwracalne przekształcenie… … Słownik języka polskiego
by — (także z końcówkami osobowymi: bym, byś, byśmy, byście) «cząstka składowa form trybu warunkowego» a) «pisana łącznie z formami osobowymi czasownika, z niektórymi spójnikami i partykułami» Przeczytałbyś tę książkę. Gdybym chciał, mógłbym się uczyć … Słownik języka polskiego
byleby — «spójnik równoważny ze spójnikiem byle często mający odcień możliwości, mniejszej pewności, słabszej intensywności» Dadzą mi więcej, bylebym przyszedł do nich. Poświęcę wszystko, byleby ona żyła. Wszystko zrobi, byleby zarobić … Słownik języka polskiego
co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania … Słownik języka polskiego
jakby — 1. «osłabione jak w funkcjach porównawczych» Mizerny jakby z krzyża zdjęty. 2. «partykuła osłabiająca dosłowność znaczenia wyrazu, któremu towarzyszy; o czymś podobnym do czegoś, przypominającym coś, nasuwającym skojarzenia z czymś» Patrząc na… … Słownik języka polskiego
nostryfikacja — ż I, DCMs. nostryfikacjacji; lm D. nostryfikacjacji (nostryfikacjacyj) «uznanie zagranicznego dyplomu, tytułu lub stopnia naukowego albo zawodowego za równoważny z krajowym» Nostryfikacja dyplomu. Przeprowadzać nostryfikację. Otrzymać, uzyskać… … Słownik języka polskiego
popod — książk. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku; równoważny (co do znaczenia) z przyimkiem pod w zastosowaniach przestrzennych (często z uwydatnieniem rozległości przedmiotów)»… … Słownik języka polskiego
równoważność — ż V, DCMs. równoważnośćści, blm 1. rzecz. od równoważny Równoważność wzajemnych świadczeń. 2. log. «stosunek zachodzący między wyrażeniami mającymi tę samą wartość logiczną, polegający na tym, iż wyrażenia te wzajemnie z siebie wynikają… … Słownik języka polskiego
